این وبلاگ در داخل ایران فیلتر شده است، برای خواندن مطالب به آدرس زیر مراجعه کنید:
http://mehran-toranj.blogspot.com/
http://mehran-toranj.blogspot.com/
ارسال به:
صفا آوردید.
لینک وبلاگ
www.mehran-samaran.blogspot.com
www.mehran-samaran.blogspot.com
لوگوی وبلاگ
آمار بازدید کننده‌ها
تورا می‌شناسم
من ازدور‌ها، قصه‌ها
تورادیده ام
درهمه فتنه‌ها
توضحاک نسل منی
بی‌گمان.
تودرسال تبدار پنجاه وهفت
به تزویر دین وفریب وریا
به بیراهه بردی ره انقلاب.
تودرشصت
نوباوگان هوادار را
دلیران همرزم پیکار را
به کوی وخیابان
به رگباربستی،
نبود حق‌شان باگلوله جواب.
زانبوه خورشید دربند درشصت وهفت
تو بی‌شرم یک "خاوران" ساختی
رسولان شوم توباداس مرگ
برانداختند سرو‌ها رابه خاک
سران یل کُرد وصد‌هابدن، چاک چاک.
توسهراب کُش
قوم کرد وبلوچ وعرب، ترکمن را
به خاک سیه‌شان نشاندی
توآزادمردان خاک وطن را
به خواری وآوارگی‌شان کشاندی
چه کردی تو با بچه‌هامان
امیر وندا‌ها وسهراب‌ها؟
به پایان راه سراسر خطایت رسیدی
چوفواره محکوم اُفت وسقوط
توآیینهٔ سرنوشت همه مستبدان
سیاه و کبود.
ارسال به:
تو ضــــرباهنگ کند زندگی راتند تر کردی
تو سرداب سیاه وسرد دل راشعله ورکردی
تو تنها ایستـــــــــــــادی سدّ راه نا مرادی‌ها
تو تاراندی یکایک را وغم را دربه‌درکردی
تو جشن‌وشادمانی باخودآوردی دراین منزل
صفاوصلح بنشاندی وخوشبختی خبر کردی
بریدم من زعالم، تارک دنیـــــــا شدم چندی
صنم!عشق تو بازآورد مرا،شق القمرکردی
حریفان، عاشقان، بسیـاربودند درکمین، اما
تو شیدایم چنان دیدی فقط بـرمن نظر کردی
خیال خــــــام می‌پروردم ازآرامش درعشق
خیـــــالم را برآشفتی، مرا زیر وزبر کردی
تورامی‌بینم آنجایی که‌زیبایی ورعنایی است
توراخانه است درچشمم،تودرقلبم سفرکردی
ارسال به:
وطنم، وطنم
وطنم! مباد غمـــــگین، دلت ازغــــــــم زمانه
زهــــرار تـــــــــوی دوران، زد وبند خائنانه
تواسیردیو و شیطان، توبه دام شب پــرستان
همه تیرکینه‌‌هاشان، سوی جسم تــــــــونشانه
توکـــــــــــجا ونا امیدی زگذار تلـــــــخ تاریخ
تو امـــــــــــید بین که خیزد زدل ســبز جوانه
نه‌خوش است روزگاری‌که به‌خون‌تپیده‌خاکت
تو بهــــــــــانهٔ دعایی به نیــــــــــــــایش شبانه
زهجوم قـــــــــــــوم بربرهمه ثروتت فنا رفت
به فریب و حیـــله بردند و به خــــــوی سبعانه
وطنم! چه تیره گون شدهمــه روز‌های روشن
چه شــــــــــد آسمـــــــــــــان آبی و ترنم ترانه؟
به جهان به نامـت ایران! همه فخر می‌فروشیم
تویی عــــــــــــــامل اخوّت، تویی آخرین بهانه
ارسال به:
.jpg)
انبوه التهاب به رگ‌های شهر هجوم آورد
غریدن تفنگ بود وشعار وفرارو مرگ
دستور حمله شلیک به مغزهاست
مقصد که واضح است،
"خوابگاه دانشگاست"
بارمزیازهرا!
بدن‌ها وسینه‌هاست که چاک چاک می‌شود
قرآن ومهروسجاده نیز،
برای رضای اوست که
"افتاده زیردست وپا"
درگیروداروهیاهو وکشمکش
البته ماشین ریش تراشی دشمن،
می‌شود مفقود!
برروی دیوارقدیمی خوابگاه،
چه بدخط نوشته اند
(بکشید مارا، ملت ما، بیدارتر می‌شود.)امام.
ارسال به:
چنانم قُرص درایمـــان پیروزیّ مردم، این ستمـگررا
که باور می‌کنم صبر دماوند و سخــــای ماه واختررا
جـــــدایی سپیدی از سیــــــاهیّ شب اما، نرم و آهسته
چه سان آرد سحر، آنگه برآردشاه آتش‌زای خاوررا
شکست تیغهٔ تیزتبردرجنگ با جنـــــگل، همه شمشاد
اگرچه برزمین انداخته قــامت، بسی سرووصنوبررا
گذار مـــــاهی آزاد دریا‌ها، زصــــد‌ها سدّ ودام مرگ
رسد برمقصد مقصود وگیردعاقبت، رود مقـــــدّر را
به آرش،پهلوان‌ایران‌پرست‌حان‌به‌کف،درموقع پرتاب
فداکردجان‌وجابگذاشت‌مردانی چو"فرزاد کمانگر"را
عقاب تیزچنــــگ وتیزپـــــروازی به نام پاک آزادی
که اوج آسمان خواهد،گشایدراستین شهبال وشهپررا
هلایزدان پاک حامی میهن!به‌جان خواهم که بازآری
نجات ملّت ایران، زاهریمن به سرقت برده افسر را
ارسال به:
مرداب
تبخیر می‌شود آهسته زندگیخورشید مرگ چه نزدیک و مستقیممیتابدش به عمد.رؤیای سیل وساحل ودریا ورودآرام دردل دریای خاک، می‌رود فرو.با باد بعد که برخیزد از زمین،تنها نشانیش این‌جا، تمام می‌شود.درخاطر مشوش و داغ لوار‌ها"یادی"است حقیر که می‌ماندش از او.ازماگذشت...
بی‌چاره رود خروشان گمگشته از مسیربیچاره برکهٔ در دست خاک اسیر...لعنت به آفتاب داغ وکشندهٔ کویر.
ارسال به:
تـــو بشـــــنو ماجــرایی نــــو زملّازمنـــــطق بافـــی او، هــــوش بالابه چرت نیــمروزی بود مشـــغولصـــدای درب آمد، غیـــــر معمولچو دررا بازکرد، چنـــد آشنـــا دیدبفـــــرمازد، لبـــش ازغصّه برچیدغمـــین شد زانهمه میهمان وافسردبه ناچـــــاردرپی پخــــت غــذا شدبدانست دیگ خْرداستجمعیتبیشروان شـد خــــانهٔ همســایهٔ خویشگــــرفت دیگ بزرگش را امـــانتتعــهّد کــــــــرد کند آن را حفاظتزمانبگذشت وروزیدیگبرداشتدرونش دیگ کوچک نیز بگذاشتبداد همســــــــــایه را باشرم خندیدکه دیشب دیـگتان یک دیگ زایید!گـــرفتش دیـگ‌ها را، گفت با شکچه نیــــــکو زایمانی! بس مبارکگذشت وچند روزی بعـــــــــــد ملّادوباره لازمش شد دیگشــــــــانراپس ازچندی به همســـایه خبر بردبسی افسوس، دیشب دیگـــتان مردبگفتش یاوه کمـــــــــــتر گـوی ملّاکسی نشنیده مــــــــرگ دیگ‌ها راجـــــــــــوابش داد دیگی که بزایدســــــراغش روزگاری مرگ آید!سپس باغُصّه ملّا گــــــام برداشتدم در مرد را مبـــــهوت بگذاشت
ارسال به:
چــــه هستم ذره ای هیـچ ازهمـه چیزاســـــــیر دسـت شیــــــــطان هـــوایمنفهمـیدم مـــــــــراد ازخــــلقتم چیستجــــــدا ازاصل خــــود این‌جا چرایم؟به همــــــراه تولد مــــــــــرگ هم بودکه تا آخــــــر نکـرد هــــــرگز رهایمپسازمشتی حـدیث وحــرصوحسرتشـــــــــــــوم راهی پایانی ســــــــرایمچــــــــــه بند ودام برپا بســــــته دیدمچو دانستم کـــــــــــی‌ام من در کـجایمدلی از مــــن نلـــــــــــرزید و نـرنجیدنجنبید این دل بــــــــــــی‌دسـت و پایمترا رب! بار‌ها با گــــــــریه خــواندمولی گـــــــــــــــویا تو نشنیدی صدایمبشر را اشرف مخــــــــــلوق خواندیولی آیا چنین است کـــــــــــــــارهایم؟فجایع، جنـــــگ‌ها و کشــت و کشتارعیـان است آشــــــــــــــــکارا رد پایمترا من بنـده‌‌ای نا چیـــــــــــــــز بودمزبیشرمـی کنون گــــــــــــویم خدایمبه نام تو ستـم‌ها بر بشـــــــــــر رفتکه خـون بارد از ایشـــــــان دیدههایمخدایا! آیه‌های تو چنــــــــــــــین اند؟ویا مـن زین تصـــــــــوّر در خطایم؟بر انداز ایزدا این دودمـــــــــــــان رارها کـــــــــــــــــــن ملّتی را با دعایم
ارسال به:
دربینحکومتیان برخوردهایشان باجنبش سبز متفاوت است؛ عده ای به شدت برخوردمی‌کنند وتنها به قلع وقمع ونابودی واعدام سران وهوادارانشان اصرار می‌کنند وبعضی‌هامخالفتشان ازدرجه کمتری برخورداراست امانکته دراینجاست آن دستهٔ اول به نسبت دشمنی‌شان با جنبش دامنی آلوده تر وکارنامه‌ای سیاه تر دارند ودرواقع با این دشمنی خودشان را می‌خواهند ازخطر مجازات آینده وبرملا شدن کارنامه ننگینشان درامان نگاه دارنداما درفردای پیروزی، ملت هیچگاه آنها واعمال گذشته ورفتارامروزشان را فراموش نخواهد کرد.مگرنه این است؟؟
ارسال به:
چشمهٔ جوشان وصلی، صاف وپاکی وزلالتشنهٔ صحــرای هجــرم، باهلاکت در جدالخواب شیرین سحـرگاهی، عمیق، آرامبخششبرو شب‌های حسرت، خسته‌ام، روبه زوالتابشی ازنورخورشید حیــــــــــاتی، شورزاسایهٔ تاریک یأسم، کـــــــــورسویی درخیالباغ شـــــــهر شعر را توسیب سرخی، آبداردشت وصحرای‌سخن رامیوه‌ام‌من زردوکالپاسخی روشن به راز خلقت مخــــلوق پاکراه را گم کرده ام ، مبــهوت با صد‌ها سؤالجاده های آرزو را درنوردیدی چـــــه زود!مانده ام مجـروح وزخـمی، اول راه وصالخصلتخوب توبیش همچون ستاره در سماعــــــمر من کم تا شمارد نازنینم، کو مجال؟
ارسال به:
برویی دم به دم گلـــخنده بر لبولی من گریه خواهم کردتامرگنرنجد نازنین جـــــــان تو ازغمچــــــونوشم باده‌های دردتامرگبخوانی نغـــــــــمه‌های شادمانیدراین سو، سوزآه ســـردتامرگدرخت سروعمــــرت سبـزتربادمن واین بــرگ‌های زرد تامرگسمند تنـــــــــــدرستی را بتازاننماند سایه ای زین مرد تا مرگدر مهــــر و محبت بسته بر منازاینجارانده زانجا طرد تامرگچه امیّدی که قاصـــــد از ره آیدسواری نیست‌پشت گرد تا مرگتوشمع محفـــل یاران یک رنگمنم تنها، غــــریب وفرد تا مرگ
ارسال به:
درهــوای گرم وناب صبح یک روز بهارمیگـــذشت ازکوچه‌ای ملّا، متین وبا وقاردید جمـعی کودکان مشغول‌بازی وخروشعدهای هم ایستـاده سـاکت وسرد وخموشرو به آنان کـردملّا گفت باصــــــوت بلندکــــــــــوچهٔ بالایی ما آش نذری میدهندبچههاچون که شنیدند این سخن رابیقرارروبه سـوی خانه‌ها کـردند باشوق، الفرارباهوار و داد و بیداد کاســــــه‌ها برداشتندباهمه اهل محــــل گفتند، درست پنداشتنددرخیابان دید ملّا مـــــرد وزن با کاسههادسته دسته روبه سوی کوچه ای با بچههاگفت باخود: مردعاقل ازچه غافل ماندهایآش نذری می‌دهندآن‌جا وتـــــودرمانده‌ای؟جمع کردآنی عبا، ازسرگـــرفت عمامه راهمچو تیری رفت خـــانه تا بیارد کاسه رابا خوداندیشید، امـــروزهم به کام ماگذشتچون همیشه یاری‌ام داده مرا بیدار بخت!
ارسال به:
تمام غصه هــــــــــای داردنیا، در آن دم در دلت مأوا بگیرد
درآن سلول سردوکوچک وتنگ فراوان خاطراتت جا بگیرد
تورا یک باره از توبازگیرند، سقوطــــی سهمگین آغازگردد
زحیرت خـــویش راباورنداری چه میدانی چه خواهدپابگیرد
زمان می بلعدهردم هستی ات راچگونه خوارمی سازدزمانه
زگردونه تو دورافتاده ای دور، دل از نامـــــردی دنیا بگیرد
دمادم با نهیبی ناخـــــودآگاه خیال جستن از این خواب داری
ولی افســـوس بیداری توبیدار توراسرسام ازاین رؤیا بگیرد
هرازگـــــــــــاهی به نیروی تخیّل، کنار دوستان آیی به آنی
به درد آرد دلت را این تصــــــوّر، بترسی ماجرا بالا بگیرد
زهرسو یأس برتو غـالب آید مفری نیست تابگریزی تو ازآن
به تنگ آیی واشک ازدیده باری ازآن چشم ودلت دعوابگیرد
سکوتی سخت چـون ماران خفته خزد درگوشه و بالا و پایین
کجا شد های وهوی شهروبازار که زهرمـــار ازآن ها بگیرد
برای خواب وآرامیدن شب، ســـراپا تو نیازوخواهشی، لیک
هجوم وهم وافکارآنچنان است که‌جای خواب شب هارابگیرد
سرآغازی برای فهم مرگ است‌چنین تنهایی ودوری خموشی
فراموشت کنند آرام آرام، روندی تند و برق آســــــــــا بگیرد
ارسال به:
کاش آتش می‌گرفت، آتش، تمـــــــام چینه‌ها
کاش‌نرم‌می‌گشت، نرم، دل‌های سخت‌سینه‌ها
کاش تندردرفتــــاد در خرمن خشک غروب
روز‌هــــــــــــــــای تنگ وتنها مردهٔ آدینه‌ها
کاش می‌شد نکته‌های نادرست خـــــویش را
دفن کـــــــــــرد درماورای سال‌ها، پارینه‌ها
کاش می‌شد جمع کرد یک‌جا وسرآورد فرود
پیش پای پهـــــــــــلوانان، رستم و تهمینه‌ها
کاش درهم می‌شکستیم وزنــــــــومی‌ساختیم
خودپرستی، دیو پستی، این‌ســــــوی آیینه‌ها
کاش باورداشتیم نیرو، توان، خـودباوری را
بی‌نیازازنام وشهرت، ســـــــــــایهٔ پیشینه‌ها
کاش می‌اندوختیم ازمـــــــهر و نام، اندوخته
عاقبت فــــانی است این سیمینه‌ها، زرّینه‌‌ها
ارسال به:
روی منبر بود روزی حاج ملا نصر الدین + + نکته می‌گفت تا به دست آرد دل مستمعیناززمین وآسمــــان آورد مثال وگفت وگفت + + یک کلام ازآنهمه مشتــــــاق بحثش نشنفتتابه احکام نجــــاسـات او رسید، ابرازکرد + + نکته هایی گفت ازآن‌هــا وکشف راز کردساعتی راغوطه وربوداودراین گفت‌وشنود + +عده ای راهم زلذت خواب شیـرین درربودنکته ای راگفت رو در رو به جمع مادران + + ازفضای پاک خانه، شاش وبول کـــودکانبچّه ات شاشید اگـــــــرناگاه روی فرش تو + + یا ببر بنــــــــــدازآن رایا بخر تو فرش نوبعدازآن ملا روان شد ســـــوی بازارخـرید + + جنس بسیاری گـــرفت‌وپول اوراکس ندیدوارد خـــــــانه شد و درب اتاق را باز کرد + + دید قالی را و ازدل برکشـــــــید او آه سردیک دو متری قالـــی زیبای او سوراخ بود + + علتش پرسید از زن گـــــفت با رنگ کبودبچهچون شاشید این‌جا، من زناچاری بریدم + + بعد ازآنکه حکم رادرمسجد ازتو من شنیدممن چرا دادم چنین حــــکم ازسردیوانگی؟ + + شاش ملازاده پاک است پاک تاچل سالگی!گفت ملا این سخـــــن را باز ابرو درکشید + + ازغم قـــــــــــــــالی پاره زیر پتویی خزید"واعظان‌کاین‌جلوه‌برمحراب ومنبرمی‌کنند + + چون به خلوت می‌روند آن کاردیگرمی‌کنند
ارسال به:
ارسال به:
ببین، ببین، عاشقانه حس کــــــــــــــن، حضور سبزجوانه‌ها راسرود جـــــــــــاوید همــــــــــــــدلی‌را، بیــان شور وترانه‌ها راچه درخروش است زموج سرکش،همه‌حیات است‌همیشه دریانه جنب وجوشی، یخ خموشی فرا گـــــــــــــــرفته کرانه‌ها رادرانتظار خروش خــــرداد، امید وجنبش، غــــــــــــرور سرکشتب تهّور، غم تهّجر، به چهـــــــــــــــــــــــره‌ها بین نشانه‌ها رااگـــر چه هر تیر تلخ وجانسـوز، فرو نشــــــــــــــاند تنی تناورزخــــــــــــــــــاطر اما مبر تودشمن! جـــواب تیر وکمـــانه‌ها رابه سینه‌ها این دلاوری‌ها رساند اما به نسل فــــــــــــــــــــردافرا بگیرد چه جانفشانی، فســـــــــــــــــــــانه‌های شبانه‌ها رازحسـن نیّت به هوشت آرم، بیا به آغـــــــــــــــــوش مهر ملّتچو صبح فـــــردا به زیرت آرد ، نمی‌پذیرد بهـــــــــــــــــانه‌ها رابه قاب تصویر سرخ ایران، نشــــــــــــــــــسته گـرد سیاه ماتمبشـــوید آن‌را زریشه ملت، بســـــــــــــــــــــوزد او تازیانه‌ها را
ارسال به:
مشتی خاطره وآرزو
دشت وصحرا، دامن کوه، دادوبیـداد رمه
عوعوی پی درپی وهشـدار سگ‌های گله
سـبزه زاری با درختــــــــان بلند‌وجویبار
آفتـاب یک غروب گــــــرم ومطبوع بهار
خـانه‌هایی دورازهم، چــادرایی جا به جا
قدقد مرغـان وآوازخـــــــروسان درفضا
قلّ وقلّ دیـگ جـــــوشان غذا درتوی باغ
یــک بغل نان‌درکنـارهر تنوری، داغ داغ
مهربان‌همسـایه‌ها ازجنس تو، دلسوزویار
روز‌هاراضی‌زقسمت،زندگی،شب‌زنده‌دار
کی‌به‌دستش آورم این‌قطعه را من‌زبهشت؟
غیرپاکی وصفا ومهــر، آن‌جا کس نکشت
+ + +
دوستانم،هم‌کلاسان‌عزیزپشت میزمدرسه
ترس ووحشت‌های هرهفته کلاس هندسه
رونویسی‌های املا ازبغل دستی،چه تیز!
برگه را با ترس دادن به جلویی زیر میز
طی هرروزه مسیر ثابت و پر مـــــاجرا
دیدن حمّامی و بقّال و سلمـــــــانی به راه
دسته‌بندی‌های درسی،ورزشی‌ساده‌عمیق
گاه با دعوا وگریه، بعـــــــد‌ها حتما رفیق
سخت دلتنگم، کــجایند روز‌های مدرسه؟
دورافتادم ازآن‌ها، ریزش گــــــریه بسه!
دوستانم، آفریده، افضلی، پیری، حسینی
حیدری وشیخــویسی ونکـویی، عابدینی!
+ + +
خاطـــــرات کودکی‌ام عیـدنوروزی است باز
دواتاق تــــــــوبه تــــــو درمنزلی دالان دراز
خوردوخواب‌ودرس‌ومشق‌مدرسه،دعوا،صفا
زندگـی هفت، هشت کودک گـذشت آن سال‌ها
آخرهـــــــــــــرسال شب بیـدار می‌ماندیم، دیر
فکر فـــــــردا‌های تعطیل، خوردن ماهی سیر
گنجهٔ مادر چــــــــه با ارزش به گــاه عید بود!
پشت پـرده قفل می‌زد، خـــــارج آن ازدید بود
خـواهش ما را برای باز کــــــــــردن می‌‌شنید
وعــــــده می‌داد بازخواهد کرد، امّا روز عید!
آخرین ساعـــــات شب با فکر فردا می‌گذشت
عیدی وکفش ولبـــــاس نو‌سـوی بازار وگشت
مزّهٔ آن روز‌ها را حس نکردم بعـــــــــد ازآن
دفن شد ایّام ناب کودکی در زاهـــــــــــــــدان
ارسال به:
جنتی‌باجیغ درجمعه‌سخن‌گفت ازحجاب
بازآوا داده سر، این جـــــــــــــغد شـــــوم لاکتاب
چون فشـارآید بر ایشان داخلی یاخارجی
مرده بیرون می‌کشــــــند ازقبر، چون یوم حساب
هرزمان اینان ندای وای اســــــلاما دهند
یادم آید ماجـــــــــرای آتش و اشـــــــــــــک کباب
تازلطف حق نگشته مؤمنان‌مأیوس وسرد
بهـتر است خــــــــود جهرهٔ منحوس پوشد بانقاب
قد رعنا، چشم شهـــــلا، بامتانت، باحیا
خـنده برلب، خوش صدا، شرمنده ازصوتش قْراب
شـــرم دارد زانکه عــزراییل گیرد جان او
چون به سال عمر کمـتر هست از این عالی‌جناب
توپ خـــالی درکند در توپخـانه بی‌حساب
گــــرچه مــی‌داند به دست دارد تفنگ بی خشاب
وقت آن است تا بروبیم خانه‌زین‌قوم‌فسیل
این گروه دشـــمن ســــــــرزندگی، شادی شباب
آیه‌هـــــــــای نفی الله اند اینــان نی ثبات
گفـته‌هاشان،وعده‌هاشان،ایده‌هاشان چون‌حباب
ارسال به:
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)