مرداب
تبخیر می‌شود آهسته زندگیخورشید مرگ چه نزدیک و مستقیممیتابدش به عمد.رؤیای سیل وساحل ودریا ورودآرام دردل دریای خاک، می‌رود فرو.با باد بعد که برخیزد از زمین،تنها نشانیش این‌جا، تمام می‌شود.درخاطر مشوش و داغ لوار‌ها"یادی"است حقیر که می‌ماندش از او.ازماگذشت...
بی‌چاره رود خروشان گمگشته از مسیربیچاره برکهٔ در دست خاک اسیر...لعنت به آفتاب داغ وکشندهٔ کویر.
ارسال به:
تـــو بشـــــنو ماجــرایی نــــو زملّازمنـــــطق بافـــی او، هــــوش بالابه چرت نیــمروزی بود مشـــغولصـــدای درب آمد، غیـــــر معمولچو دررا بازکرد، چنـــد آشنـــا دیدبفـــــرمازد، لبـــش ازغصّه برچیدغمـــین شد زانهمه میهمان وافسردبه ناچـــــاردرپی پخــــت غــذا شدبدانست دیگ خْرداستجمعیتبیشروان شـد خــــانهٔ همســایهٔ خویشگــــرفت دیگ بزرگش را امـــانتتعــهّد کــــــــرد کند آن را حفاظتزمانبگذشت وروزیدیگبرداشتدرونش دیگ کوچک نیز بگذاشتبداد همســــــــــایه را باشرم خندیدکه دیشب دیـگتان یک دیگ زایید!گـــرفتش دیـگ‌ها را، گفت با شکچه نیــــــکو زایمانی! بس مبارکگذشت وچند روزی بعـــــــــــد ملّادوباره لازمش شد دیگشــــــــانراپس ازچندی به همســـایه خبر بردبسی افسوس، دیشب دیگـــتان مردبگفتش یاوه کمـــــــــــتر گـوی ملّاکسی نشنیده مــــــــرگ دیگ‌ها راجـــــــــــوابش داد دیگی که بزایدســــــراغش روزگاری مرگ آید!سپس باغُصّه ملّا گــــــام برداشتدم در مرد را مبـــــهوت بگذاشت
ارسال به:
چــــه هستم ذره ای هیـچ ازهمـه چیزاســـــــیر دسـت شیــــــــطان هـــوایمنفهمـیدم مـــــــــراد ازخــــلقتم چیستجــــــدا ازاصل خــــود این‌جا چرایم؟به همــــــراه تولد مــــــــــرگ هم بودکه تا آخــــــر نکـرد هــــــرگز رهایمپسازمشتی حـدیث وحــرصوحسرتشـــــــــــــوم راهی پایانی ســــــــرایمچــــــــــه بند ودام برپا بســــــته دیدمچو دانستم کـــــــــــی‌ام من در کـجایمدلی از مــــن نلـــــــــــرزید و نـرنجیدنجنبید این دل بــــــــــــی‌دسـت و پایمترا رب! بار‌ها با گــــــــریه خــواندمولی گـــــــــــــــویا تو نشنیدی صدایمبشر را اشرف مخــــــــــلوق خواندیولی آیا چنین است کـــــــــــــــارهایم؟فجایع، جنـــــگ‌ها و کشــت و کشتارعیـان است آشــــــــــــــــکارا رد پایمترا من بنـده‌‌ای نا چیـــــــــــــــز بودمزبیشرمـی کنون گــــــــــــویم خدایمبه نام تو ستـم‌ها بر بشـــــــــــر رفتکه خـون بارد از ایشـــــــان دیدههایمخدایا! آیه‌های تو چنــــــــــــــین اند؟ویا مـن زین تصـــــــــوّر در خطایم؟بر انداز ایزدا این دودمـــــــــــــان رارها کـــــــــــــــــــن ملّتی را با دعایم
ارسال به:
دربینحکومتیان برخوردهایشان باجنبش سبز متفاوت است؛ عده ای به شدت برخوردمی‌کنند وتنها به قلع وقمع ونابودی واعدام سران وهوادارانشان اصرار می‌کنند وبعضی‌هامخالفتشان ازدرجه کمتری برخورداراست امانکته دراینجاست آن دستهٔ اول به نسبت دشمنی‌شان با جنبش دامنی آلوده تر وکارنامه‌ای سیاه تر دارند ودرواقع با این دشمنی خودشان را می‌خواهند ازخطر مجازات آینده وبرملا شدن کارنامه ننگینشان درامان نگاه دارنداما درفردای پیروزی، ملت هیچگاه آنها واعمال گذشته ورفتارامروزشان را فراموش نخواهد کرد.مگرنه این است؟؟
ارسال به:
چشمهٔ جوشان وصلی، صاف وپاکی وزلالتشنهٔ صحــرای هجــرم، باهلاکت در جدالخواب شیرین سحـرگاهی، عمیق، آرامبخششبرو شب‌های حسرت، خسته‌ام، روبه زوالتابشی ازنورخورشید حیــــــــــاتی، شورزاسایهٔ تاریک یأسم، کـــــــــورسویی درخیالباغ شـــــــهر شعر را توسیب سرخی، آبداردشت وصحرای‌سخن رامیوه‌ام‌من زردوکالپاسخی روشن به راز خلقت مخــــلوق پاکراه را گم کرده ام ، مبــهوت با صد‌ها سؤالجاده های آرزو را درنوردیدی چـــــه زود!مانده ام مجـروح وزخـمی، اول راه وصالخصلتخوب توبیش همچون ستاره در سماعــــــمر من کم تا شمارد نازنینم، کو مجال؟
ارسال به:
برویی دم به دم گلـــخنده بر لبولی من گریه خواهم کردتامرگنرنجد نازنین جـــــــان تو ازغمچــــــونوشم باده‌های دردتامرگبخوانی نغـــــــــمه‌های شادمانیدراین سو، سوزآه ســـردتامرگدرخت سروعمــــرت سبـزتربادمن واین بــرگ‌های زرد تامرگسمند تنـــــــــــدرستی را بتازاننماند سایه ای زین مرد تا مرگدر مهــــر و محبت بسته بر منازاینجارانده زانجا طرد تامرگچه امیّدی که قاصـــــد از ره آیدسواری نیست‌پشت گرد تا مرگتوشمع محفـــل یاران یک رنگمنم تنها، غــــریب وفرد تا مرگ
ارسال به:
درهــوای گرم وناب صبح یک روز بهارمیگـــذشت ازکوچه‌ای ملّا، متین وبا وقاردید جمـعی کودکان مشغول‌بازی وخروشعدهای هم ایستـاده سـاکت وسرد وخموشرو به آنان کـردملّا گفت باصــــــوت بلندکــــــــــوچهٔ بالایی ما آش نذری میدهندبچههاچون که شنیدند این سخن رابیقرارروبه سـوی خانه‌ها کـردند باشوق، الفرارباهوار و داد و بیداد کاســــــه‌ها برداشتندباهمه اهل محــــل گفتند، درست پنداشتنددرخیابان دید ملّا مـــــرد وزن با کاسههادسته دسته روبه سوی کوچه ای با بچههاگفت باخود: مردعاقل ازچه غافل ماندهایآش نذری می‌دهندآن‌جا وتـــــودرمانده‌ای؟جمع کردآنی عبا، ازسرگـــرفت عمامه راهمچو تیری رفت خـــانه تا بیارد کاسه رابا خوداندیشید، امـــروزهم به کام ماگذشتچون همیشه یاری‌ام داده مرا بیدار بخت!
ارسال به:
ارسال به:
ارسال به:
روی منبر بود روزی حاج ملا نصر الدین + + نکته می‌گفت تا به دست آرد دل مستمعیناززمین وآسمــــان آورد مثال وگفت وگفت + + یک کلام ازآنهمه مشتــــــاق بحثش نشنفتتابه احکام نجــــاسـات او رسید، ابرازکرد + + نکته هایی گفت ازآن‌هــا وکشف راز کردساعتی راغوطه وربوداودراین گفت‌وشنود + +عده ای راهم زلذت خواب شیـرین درربودنکته ای راگفت رو در رو به جمع مادران + + ازفضای پاک خانه، شاش وبول کـــودکانبچّه ات شاشید اگـــــــرناگاه روی فرش تو + + یا ببر بنــــــــــدازآن رایا بخر تو فرش نوبعدازآن ملا روان شد ســـــوی بازارخـرید + + جنس بسیاری گـــرفت‌وپول اوراکس ندیدوارد خـــــــانه شد و درب اتاق را باز کرد + + دید قالی را و ازدل برکشـــــــید او آه سردیک دو متری قالـــی زیبای او سوراخ بود + + علتش پرسید از زن گـــــفت با رنگ کبودبچهچون شاشید این‌جا، من زناچاری بریدم + + بعد ازآنکه حکم رادرمسجد ازتو من شنیدممن چرا دادم چنین حــــکم ازسردیوانگی؟ + + شاش ملازاده پاک است پاک تاچل سالگی!گفت ملا این سخـــــن را باز ابرو درکشید + + ازغم قـــــــــــــــالی پاره زیر پتویی خزید"واعظان‌کاین‌جلوه‌برمحراب ومنبرمی‌کنند + + چون به خلوت می‌روند آن کاردیگرمی‌کنند
ارسال به:
