این وبلاگ در داخل ایران فیلتر شده است، برای خواندن مطالب به آدرس زیر مراجعه کنید:
http://mehran-toranj.blogspot.com/
http://mehran-toranj.blogspot.com/
ارسال به:
صفا آوردید.
لینک وبلاگ
www.mehran-samaran.blogspot.com
www.mehran-samaran.blogspot.com
لوگوی وبلاگ
آمار بازدید کننده‌ها
تورا می‌شناسم
من ازدور‌ها، قصه‌ها
تورادیده ام
درهمه فتنه‌ها
توضحاک نسل منی
بی‌گمان.
تودرسال تبدار پنجاه وهفت
به تزویر دین وفریب وریا
به بیراهه بردی ره انقلاب.
تودرشصت
نوباوگان هوادار را
دلیران همرزم پیکار را
به کوی وخیابان
به رگباربستی،
نبود حق‌شان باگلوله جواب.
زانبوه خورشید دربند درشصت وهفت
تو بی‌شرم یک "خاوران" ساختی
رسولان شوم توباداس مرگ
برانداختند سرو‌ها رابه خاک
سران یل کُرد وصد‌هابدن، چاک چاک.
توسهراب کُش
قوم کرد وبلوچ وعرب، ترکمن را
به خاک سیه‌شان نشاندی
توآزادمردان خاک وطن را
به خواری وآوارگی‌شان کشاندی
چه کردی تو با بچه‌هامان
امیر وندا‌ها وسهراب‌ها؟
به پایان راه سراسر خطایت رسیدی
چوفواره محکوم اُفت وسقوط
توآیینهٔ سرنوشت همه مستبدان
سیاه و کبود.
ارسال به:
تو ضــــرباهنگ کند زندگی راتند تر کردی
تو سرداب سیاه وسرد دل راشعله ورکردی
تو تنها ایستـــــــــــــادی سدّ راه نا مرادی‌ها
تو تاراندی یکایک را وغم را دربه‌درکردی
تو جشن‌وشادمانی باخودآوردی دراین منزل
صفاوصلح بنشاندی وخوشبختی خبر کردی
بریدم من زعالم، تارک دنیـــــــا شدم چندی
صنم!عشق تو بازآورد مرا،شق القمرکردی
حریفان، عاشقان، بسیـاربودند درکمین، اما
تو شیدایم چنان دیدی فقط بـرمن نظر کردی
خیال خــــــام می‌پروردم ازآرامش درعشق
خیـــــالم را برآشفتی، مرا زیر وزبر کردی
تورامی‌بینم آنجایی که‌زیبایی ورعنایی است
توراخانه است درچشمم،تودرقلبم سفرکردی
ارسال به:
وطنم، وطنم
وطنم! مباد غمـــــگین، دلت ازغــــــــم زمانه
زهــــرار تـــــــــوی دوران، زد وبند خائنانه
تواسیردیو و شیطان، توبه دام شب پــرستان
همه تیرکینه‌‌هاشان، سوی جسم تــــــــونشانه
توکـــــــــــجا ونا امیدی زگذار تلـــــــخ تاریخ
تو امـــــــــــید بین که خیزد زدل ســبز جوانه
نه‌خوش است روزگاری‌که به‌خون‌تپیده‌خاکت
تو بهــــــــــانهٔ دعایی به نیــــــــــــــایش شبانه
زهجوم قـــــــــــــوم بربرهمه ثروتت فنا رفت
به فریب و حیـــله بردند و به خــــــوی سبعانه
وطنم! چه تیره گون شدهمــه روز‌های روشن
چه شــــــــــد آسمـــــــــــــان آبی و ترنم ترانه؟
به جهان به نامـت ایران! همه فخر می‌فروشیم
تویی عــــــــــــــامل اخوّت، تویی آخرین بهانه
ارسال به:
.jpg)
انبوه التهاب به رگ‌های شهر هجوم آورد
غریدن تفنگ بود وشعار وفرارو مرگ
دستور حمله شلیک به مغزهاست
مقصد که واضح است،
"خوابگاه دانشگاست"
بارمزیازهرا!
بدن‌ها وسینه‌هاست که چاک چاک می‌شود
قرآن ومهروسجاده نیز،
برای رضای اوست که
"افتاده زیردست وپا"
درگیروداروهیاهو وکشمکش
البته ماشین ریش تراشی دشمن،
می‌شود مفقود!
برروی دیوارقدیمی خوابگاه،
چه بدخط نوشته اند
(بکشید مارا، ملت ما، بیدارتر می‌شود.)امام.
ارسال به:
چنانم قُرص درایمـــان پیروزیّ مردم، این ستمـگررا
که باور می‌کنم صبر دماوند و سخــــای ماه واختررا
جـــــدایی سپیدی از سیــــــاهیّ شب اما، نرم و آهسته
چه سان آرد سحر، آنگه برآردشاه آتش‌زای خاوررا
شکست تیغهٔ تیزتبردرجنگ با جنـــــگل، همه شمشاد
اگرچه برزمین انداخته قــامت، بسی سرووصنوبررا
گذار مـــــاهی آزاد دریا‌ها، زصــــد‌ها سدّ ودام مرگ
رسد برمقصد مقصود وگیردعاقبت، رود مقـــــدّر را
به آرش،پهلوان‌ایران‌پرست‌حان‌به‌کف،درموقع پرتاب
فداکردجان‌وجابگذاشت‌مردانی چو"فرزاد کمانگر"را
عقاب تیزچنــــگ وتیزپـــــروازی به نام پاک آزادی
که اوج آسمان خواهد،گشایدراستین شهبال وشهپررا
هلایزدان پاک حامی میهن!به‌جان خواهم که بازآری
نجات ملّت ایران، زاهریمن به سرقت برده افسر را
ارسال به:
مرداب
تبخیر می‌شود آهسته زندگیخورشید مرگ چه نزدیک و مستقیممیتابدش به عمد.رؤیای سیل وساحل ودریا ورودآرام دردل دریای خاک، می‌رود فرو.با باد بعد که برخیزد از زمین،تنها نشانیش این‌جا، تمام می‌شود.درخاطر مشوش و داغ لوار‌ها"یادی"است حقیر که می‌ماندش از او.ازماگذشت...
بی‌چاره رود خروشان گمگشته از مسیربیچاره برکهٔ در دست خاک اسیر...لعنت به آفتاب داغ وکشندهٔ کویر.
ارسال به:
تـــو بشـــــنو ماجــرایی نــــو زملّازمنـــــطق بافـــی او، هــــوش بالابه چرت نیــمروزی بود مشـــغولصـــدای درب آمد، غیـــــر معمولچو دررا بازکرد، چنـــد آشنـــا دیدبفـــــرمازد، لبـــش ازغصّه برچیدغمـــین شد زانهمه میهمان وافسردبه ناچـــــاردرپی پخــــت غــذا شدبدانست دیگ خْرداستجمعیتبیشروان شـد خــــانهٔ همســایهٔ خویشگــــرفت دیگ بزرگش را امـــانتتعــهّد کــــــــرد کند آن را حفاظتزمانبگذشت وروزیدیگبرداشتدرونش دیگ کوچک نیز بگذاشتبداد همســــــــــایه را باشرم خندیدکه دیشب دیـگتان یک دیگ زایید!گـــرفتش دیـگ‌ها را، گفت با شکچه نیــــــکو زایمانی! بس مبارکگذشت وچند روزی بعـــــــــــد ملّادوباره لازمش شد دیگشــــــــانراپس ازچندی به همســـایه خبر بردبسی افسوس، دیشب دیگـــتان مردبگفتش یاوه کمـــــــــــتر گـوی ملّاکسی نشنیده مــــــــرگ دیگ‌ها راجـــــــــــوابش داد دیگی که بزایدســــــراغش روزگاری مرگ آید!سپس باغُصّه ملّا گــــــام برداشتدم در مرد را مبـــــهوت بگذاشت
ارسال به:
چــــه هستم ذره ای هیـچ ازهمـه چیزاســـــــیر دسـت شیــــــــطان هـــوایمنفهمـیدم مـــــــــراد ازخــــلقتم چیستجــــــدا ازاصل خــــود این‌جا چرایم؟به همــــــراه تولد مــــــــــرگ هم بودکه تا آخــــــر نکـرد هــــــرگز رهایمپسازمشتی حـدیث وحــرصوحسرتشـــــــــــــوم راهی پایانی ســــــــرایمچــــــــــه بند ودام برپا بســــــته دیدمچو دانستم کـــــــــــی‌ام من در کـجایمدلی از مــــن نلـــــــــــرزید و نـرنجیدنجنبید این دل بــــــــــــی‌دسـت و پایمترا رب! بار‌ها با گــــــــریه خــواندمولی گـــــــــــــــویا تو نشنیدی صدایمبشر را اشرف مخــــــــــلوق خواندیولی آیا چنین است کـــــــــــــــارهایم؟فجایع، جنـــــگ‌ها و کشــت و کشتارعیـان است آشــــــــــــــــکارا رد پایمترا من بنـده‌‌ای نا چیـــــــــــــــز بودمزبیشرمـی کنون گــــــــــــویم خدایمبه نام تو ستـم‌ها بر بشـــــــــــر رفتکه خـون بارد از ایشـــــــان دیدههایمخدایا! آیه‌های تو چنــــــــــــــین اند؟ویا مـن زین تصـــــــــوّر در خطایم؟بر انداز ایزدا این دودمـــــــــــــان رارها کـــــــــــــــــــن ملّتی را با دعایم
ارسال به:
دربینحکومتیان برخوردهایشان باجنبش سبز متفاوت است؛ عده ای به شدت برخوردمی‌کنند وتنها به قلع وقمع ونابودی واعدام سران وهوادارانشان اصرار می‌کنند وبعضی‌هامخالفتشان ازدرجه کمتری برخورداراست امانکته دراینجاست آن دستهٔ اول به نسبت دشمنی‌شان با جنبش دامنی آلوده تر وکارنامه‌ای سیاه تر دارند ودرواقع با این دشمنی خودشان را می‌خواهند ازخطر مجازات آینده وبرملا شدن کارنامه ننگینشان درامان نگاه دارنداما درفردای پیروزی، ملت هیچگاه آنها واعمال گذشته ورفتارامروزشان را فراموش نخواهد کرد.مگرنه این است؟؟
ارسال به:
چشمهٔ جوشان وصلی، صاف وپاکی وزلالتشنهٔ صحــرای هجــرم، باهلاکت در جدالخواب شیرین سحـرگاهی، عمیق، آرامبخششبرو شب‌های حسرت، خسته‌ام، روبه زوالتابشی ازنورخورشید حیــــــــــاتی، شورزاسایهٔ تاریک یأسم، کـــــــــورسویی درخیالباغ شـــــــهر شعر را توسیب سرخی، آبداردشت وصحرای‌سخن رامیوه‌ام‌من زردوکالپاسخی روشن به راز خلقت مخــــلوق پاکراه را گم کرده ام ، مبــهوت با صد‌ها سؤالجاده های آرزو را درنوردیدی چـــــه زود!مانده ام مجـروح وزخـمی، اول راه وصالخصلتخوب توبیش همچون ستاره در سماعــــــمر من کم تا شمارد نازنینم، کو مجال؟
ارسال به:
برویی دم به دم گلـــخنده بر لبولی من گریه خواهم کردتامرگنرنجد نازنین جـــــــان تو ازغمچــــــونوشم باده‌های دردتامرگبخوانی نغـــــــــمه‌های شادمانیدراین سو، سوزآه ســـردتامرگدرخت سروعمــــرت سبـزتربادمن واین بــرگ‌های زرد تامرگسمند تنـــــــــــدرستی را بتازاننماند سایه ای زین مرد تا مرگدر مهــــر و محبت بسته بر منازاینجارانده زانجا طرد تامرگچه امیّدی که قاصـــــد از ره آیدسواری نیست‌پشت گرد تا مرگتوشمع محفـــل یاران یک رنگمنم تنها، غــــریب وفرد تا مرگ
ارسال به:
درهــوای گرم وناب صبح یک روز بهارمیگـــذشت ازکوچه‌ای ملّا، متین وبا وقاردید جمـعی کودکان مشغول‌بازی وخروشعدهای هم ایستـاده سـاکت وسرد وخموشرو به آنان کـردملّا گفت باصــــــوت بلندکــــــــــوچهٔ بالایی ما آش نذری میدهندبچههاچون که شنیدند این سخن رابیقرارروبه سـوی خانه‌ها کـردند باشوق، الفرارباهوار و داد و بیداد کاســــــه‌ها برداشتندباهمه اهل محــــل گفتند، درست پنداشتنددرخیابان دید ملّا مـــــرد وزن با کاسههادسته دسته روبه سوی کوچه ای با بچههاگفت باخود: مردعاقل ازچه غافل ماندهایآش نذری می‌دهندآن‌جا وتـــــودرمانده‌ای؟جمع کردآنی عبا، ازسرگـــرفت عمامه راهمچو تیری رفت خـــانه تا بیارد کاسه رابا خوداندیشید، امـــروزهم به کام ماگذشتچون همیشه یاری‌ام داده مرا بیدار بخت!
ارسال به:
تمام غصه هــــــــــای داردنیا، در آن دم در دلت مأوا بگیرد
درآن سلول سردوکوچک وتنگ فراوان خاطراتت جا بگیرد
تورا یک باره از توبازگیرند، سقوطــــی سهمگین آغازگردد
زحیرت خـــویش راباورنداری چه میدانی چه خواهدپابگیرد
زمان می بلعدهردم هستی ات راچگونه خوارمی سازدزمانه
زگردونه تو دورافتاده ای دور، دل از نامـــــردی دنیا بگیرد
دمادم با نهیبی ناخـــــودآگاه خیال جستن از این خواب داری
ولی افســـوس بیداری توبیدار توراسرسام ازاین رؤیا بگیرد
هرازگـــــــــــاهی به نیروی تخیّل، کنار دوستان آیی به آنی
به درد آرد دلت را این تصــــــوّر، بترسی ماجرا بالا بگیرد
زهرسو یأس برتو غـالب آید مفری نیست تابگریزی تو ازآن
به تنگ آیی واشک ازدیده باری ازآن چشم ودلت دعوابگیرد
سکوتی سخت چـون ماران خفته خزد درگوشه و بالا و پایین
کجا شد های وهوی شهروبازار که زهرمـــار ازآن ها بگیرد
برای خواب وآرامیدن شب، ســـراپا تو نیازوخواهشی، لیک
هجوم وهم وافکارآنچنان است که‌جای خواب شب هارابگیرد
سرآغازی برای فهم مرگ است‌چنین تنهایی ودوری خموشی
فراموشت کنند آرام آرام، روندی تند و برق آســــــــــا بگیرد
ارسال به:
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)